Totemizm jest identyfikacją człowieka z jego totemem.
~James George Frazer
Pod tym względem mój związek z krukiem to jest totemizm. Porównując to z definicją totemu i zwierzęcia mocy – kruk jest zwierzęciem mocy, ale nie totemem. Bo jest mój, a nie całej rodziny. Można by go uznać za totem indywidualny. Porównując z katechizmem totemizmu:
- Nie zjadłobym kruka, ale nie hoduję tego gatunku, choć dobrze mu życzę i gdybym miała okazję opiekować się krukiem, to bym to zrobiła.
- Nie szukam martwych kruków, by je opłakać.
- Nie jem kruków!
- Nadal nie.
- Nie zabijam kruków rytualnie, ale martwe bym opłakało.
- Noszę czerń, ale nie pióra.
- Ktoś mnie nazwał kiedyś Kruczynką, w zasadzie czemu nie? W kilku miejscach w sieci podpisuję się jako Kruk, żeby nie podpisywać się Sławomira.
- Ekhem, awatar.
- Kruk nie jest niebezpieczny.
- Bywało.
- Ano.
- Ja to nazywam ewolucją, a nie wiarą, ale ok.
W snach zmieniałam się w kruka i miałam kruczego mistrza. Ostatnio nawet zauważyłom, że chmary ptaków, głównie kruków, czasami zbierają się w pobliżu, gdy u mnie dzieje się coś ważnego Osoba z takim zwierzęciem mocy:
- zna dobrze siebie i swoją psychikę (dobra, to jest dobry moment, by poprosić o inny totem, bo ten chyba nie pasuje);
- ma wiedzę, lubi poznawać nowe rzeczy;
- jest wybredna przy wyborze towarzystwa; możliwa skłonność do alienacji;
- nie marnuje czasu;
- bywa lojalna, inteligentna, kreatywna, odważna;
- nie ma kłopotu ze strachem przed mrokiem, chtonicznością, naturą, ciemną stroną mocy czy jak to nazwiecie. Generalnie przed tym, co należy do Welesa, a nie Jaszy. Zauważyłom, że nawet wśród pogan ta strona jest traktowana z pewnym lękiem czy niechęcią.
Kruk może nauczyć bystrości, spostrzegawczości i dochowywania sekretów, pomóc pozbyć się lęków. Co ciekawe, czasem mocy kruka jest zima i zimowe przesilenie. Zresztą, od tego mam cykl postów o krukach, nie będę się powtarzać.
Kruk symbolizuje burzę, drapieżność, magię, nadzieję, niepokój, okrucieństwo, pamięć, proroctwo, rozkład, samotność, słońce, śmierć, światło, świt, wiatr, wojnę, wszechwiedzę, złe przeczucia, złe wróżby, mistycyzm. Podobno ludzie nie lubią ich krakania – a ja je uwielbiam, jest takie pierwotne i dzikie. Zastanawiam się zawsze, co te kruki sobie przekazują. Poza tym cras to przecież jutro! To symbol nadziei.
Jesteśmy częścią przyrody. Kontakt z nią pogłębia naszego życie i pomaga odnowić świadomość naszej pierwotnej natury. Dlatego tak czepiam się swojego kruka. Bez totemu czułobym się zbyt oddalone od natury.
