W tej części zajmiemy się tylko i wyłącznie elfami. Są to stworzenia z mitologii germańskiej. Ale zawojowały też literaturę fantasy.
Słowo elf mogło oznaczać Wana. Lub odróżniać bóstwa o wyższym statusie (Wanów) od mniejszych bóstw obfitości (elfów). Mogę polecić ciekawy artykuł o elfach i, na tym samym blogu, o skrzatach. Generalnie, łatwo zauważyć, że od niekoniecznie dobrych istot zmieniły się w piękne, mądre i dobre istoty z powieści fantasy. To niemalże aryjscy nadludzie, nawet często mają odpowiedni wygląd. Elf taki jest nieśmiertelny/żyje bardzo długo, wie wszystko/dużo więcej od ludzi, jest piękny/używa magii, by wyglądać, jak chce. Spełnienie marzeń, co nie? Elfy spotkamy w:
- Śródziemiu
- Alagaesii
- świecie Geralta z Rivii
- Świecie Dysku
- Warcraft
- więcej nie spotkałam lub nie pamiętam, że spotkałam, google też
Akurat ja elfy lubię, ale muszę przyznać, że budzą podobnie skrajne emocje jak wampiry.
W folklorze skandynawskim elfy przetrwały głównie jako nisser (chochliki podobne do polskich domowików) oraz älvor (szw. lp. älva; norw. Ælvor, duń. Alfer). Były to porażającej urody dziewczęta, które żyły w lasach z elfim królem. Były długowieczne i niefrasobliwe z natury. Można je było zobaczyć w nocy tańczące na łąkach, a pozostałe po nich kręgi nazywano älvdanser (elfie tańce) lub älvringar (elfie kręgi). Warto jeszcze raz przeczytać Króla Olch, skoro już o tym. Niemieckie elfy to chochliki. Przejęły one funkcję słowiańskich zmór, co jest moim zdaniem mniej satysfakcjonującym rozwiązaniem problemu pochodzenia paraliżu przysennego. Polecam poczytać o irlandzkich Sidhe, choć to nie do końca elfy; w powieściach Melissy Marr o świecie wróżek - nie elfów - pojawia się ten termin na określenie owych istot. Jednak może to być też wina tłumacza. A no i także elfy pomagają św. Mikołajowi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz